බැංකු පාස් පොත

 
හැමදාම මම කියන්නේ එක්කෝ බූට් සීන් එකක්  නැත්නම් තවත් මරාලයක් ගැනනේ.අද වෙනමම එකක් කියන්න හිතුනා මේ අද දවසට වැටෙන දෙවැනි පොස්ට් එක.මෙන්න පලවෙනි එක.

දැන් කියන්න යන්නේ මට මේල් එකකින් ආපු ටිකක් සංවේදි කතාවක්.කඩ්ඩෙන් තමයි අවේ මට පුළු පුළුවන් විදිහට මම ඒක සිංහලට පරිවර්තනය කරලා දාන්නම්.

මගේ මේ පොස්ට් එක කියෝන කවුරුම හරි මේකම කලින් කියෝලා තියෙනවනම් මුලින්ම ඔන්න සමාව ඉල්ලනවා.මෙන්න මේකයි කතාව.මම ඒ මේල් එකේ තිබ්බ චරිත වල නම් වලින්ම පොස්ට් එක දාන්නම්.

"මොනිකා" සහ "නික්" කියන්නේ ආදරවන්තයින් දෙන්නෙක්.ගොඩක් කාලයක් ආදරය කරලා එකිනෙකාව හොදින් තේරුම් අරන් මේ දෙන්න විවාහ දිවියට පැමිණියා.

විවාහ දිනය දවසේ වෙඩින් එකේ පාර්ටි එක ඉවර උනාම මොනිකගේ අම්මා මොනිකාට කතා කරලා අලුතෙන් අරඹපු බැංකු ගිනුමක බැංකු පොත ඩොලර් 1000ක තැම්පතුවක් සමග මොනිකා අත තැබුවා.

මව :- "මොනිකා,මෙන්නේ මේ බැංකු පොත ඔයා ලග තියා ගන්න.ඔයාගේ විවාහ ජිවිතයේ මතක සටහනක් හැටියට.කවද හරි මොනම විදියකින් හරි ඔයාගේ අලුත් ජිවිතයට සතුට දැනුනු අමතක නොවෙන දිනයක් ආවොත් එදාට කීයක් හරි බැංකු ගිණුමේ ඉතිරි කරන්න.එහෙම ඉතිරි කරන්න හේතුව එතැනට පහල තිරයෙන් ලියලා තියා ගන්න මතකයක් හැටියට.

අද ගොඩක් සතුටු දවසක් මං පළවෙනියෙන්ම පටන් ගත්තා.අද ඉදන් ඔයා නික් එක්ක එකතු වෙලා මේකේ මුදල් ඉතිරි කරන් යන්න.ඔයා කවද හරි ජිවිතයේ ආපස්සට හැරිලා බැලුවොත් මේකෙන් ඔයාට තේරුම් ගතහැකි ඔයා කොච්චරක් සතුටු වෙලා තියනවද කියලා".

මොනිකා:- "හරි අම්මා මං නික් එක්ක ඒක කරන්නම්".

ඔවුන් දෙදෙනා සිය අලුත් නිවසට ගිහින් අලුත් ජීවිතය ඇරඹුවා.අම්මගෙන් ලැබුණු අදහස ගොඩක් වටිනවා කියලා දෙන්නටම හිතුනා.ඒ වගේම දෙවැනි ඉතිරි කිරීම කරන්න ලැබෙන දිනය වෙනුවෙන් දෙන්නම ඇගිලි ගනිමින් හිටියා.

කාලයක් මුළුල්ලේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ ඉතිරි කිරීම් පහත පරිදි උනා.
පෙබරවාරි 07 : ඩොලර් 100 යි  - විවාහයෙන් පසු නික්ගේ ප්‍රථම උපන්දින සැමරුම.
මාර්තු 01        : ඩොලර් 300 යි  - මොනිකාගේ මාසික වැටුප වැඩි වුනා.
මාර්තු 26        : ඩොලර් 200 යි  - විනෝද ගමනක් ගියා.
අප්‍රේල් 15      : ඩොලර් 2000 යි -මොනිකා ගැබිනියක් බව දැන ගත්තා.
ජුනි 12           : ඩොලර් 1000 යි -නික්ට රස්සාවෙන් උසස්වීමක් ලැබුනා.
යනාදී ලෙසට.

කාලය ඔය විදිහට ගෙවී ගියා.අවුරුදු කීපයකට පසුව දෙදෙනා අතර අඩ දබර ඇති උනා.පොඩි දේවල් වලට පවා රණ්ඩු සරුවල් ඇති උනා.එකිනෙකාට එකිනෙකා පිලිකුල්ම චරිත බවට පත්උනා.

අවසානයේ  මොනිකා එයාගේ අම්මට කතා කලා.
මොනිකා :- "අම්මා,අපිට තව දුරටත් එකට ජිවත් වෙන්න බැහැ.අපි දෙන්නම අන්තිමට තීරණයකට එළඹුනා දික්කසාද වෙන්න.මට හිතාගන්න බැහැ මන් මේ වගේ එකෙක් එක්කයි විවාහ උනේ කියලා".

මව      :-  "අනිවාර්යෙන්ම මගේ කෙල්ලේ.ඔයයි එයයි අතරේ ලොකු බැදීමක් නැහැ.ඔයාට කැමති දෙයක් කරන්න.එත් වෙන් වෙන්න කලින් පරණ මතකයන් එකක් වත් ඉතිරි කර ගන්න එපා.

ඔයාලගේ විවාහ දිනයේ මම දුන්නු බැංකු පොත මතක ඇතිනේ,එකේ ඔයා දෙන්න ඉතිරි කරපු සල්ලි ටිකත් වියදම් කරලා ඉවර වෙලාම දික්කසාද වෙන්න.ඒ වගේ වැඩකට නැති විවාහයක මතක සටහනක් වත් තියා ගන්න එපා".

මොනිකා හිතුවා අම්මා කියන ඒක ඇත්ත.ඒ ටික බැංකුවෙන් අරන් වියදම් කරලා ඉන්නවා කියලා හිතන් බැංකුවට ගිහින් මුදල් ලබාගන්න කවුන්ටරයේ පෝලිමේ හිටියා.

පෝලිමේ ඉන්න අතරතුරේ පොතේ පිටුව පිටුව ගානේ පෙරලා පෙරලා බැලුවා.ඔවුන්ගේ විවාහ ජීවිතය පුරාවට සතුට ගලපු හැටි,දෙන්නා ආදරයෙන් හිටපු හැටි පිටුවක් පිටුවක් ගානේ මොනිකගේ මතකයට ආවේ කදුළු වලින් ඇස් දෙකම බොද කරවලා.

අන්තිමට මුදල් නොගෙනම ගෙදර ගිහින් බැංකු පොත නික්ට දුන්නා.
මොනිකා:- "නික්,අපි දෙන්නගේ දික්කසාදෙට  කලින් මේ බැංකු පොතේ ඉතිරි කරපු සල්ලි ටික වියදම් කරලා ඉන්න.මට එක සතයක්වත් එපා".

මොනිකා දුන්නා බැංකු පොත නික් අරගත්තා මුදල් ගන්න අදහසින්.ඊලග දවසේ නික් බැංකු පොත ආයේ මොනිකට ගෙනත් දුන්නා.මොනිකා ඒක පෙරලලා බලන කොට තිබ්බේ ඩොලර් 5000ක  අලුත් ඉතුරුම් කිරීමක්.එයට යටින් මෙහෙම ලියල තිබුන.

"අද තමයි මම ජිවත් උන අවුරුදු ගානටම මං ඔයාට කොච්චරක් ආදරේ කලාද කියලා මට දැනුනු ඒ වගේම ඔයා කොච්චරක් සතුට මගේ ජිවිතයට ගෙනාවද කියලා මට දැනුනු එකම එක දවස"කියලා.

දෙදෙනා අතරේ මද නිහැඩියාවක් පැවතුනා තත්පර කීපයකට එත් නිමේෂයකින් දෙනෙනාම එකිනෙකා වැළදගෙන අඩන්න ගත්තා.අර බැංකු පොත ආයෙමත් ආරක්ෂිතව තැබුවා.දෙන්නගෙම ජිවිත ඉවර වෙනකන් හැමදාම එකට හිටියා.

ඔයගොල්ලෝ හිතනවද අන්තිමට ඒ දෙන්න කොච්චරක් මුදල් ඉතුරු කරන්න ඇතිද කියලා.එත් මම විශ්වාස කරන දෙය තමයි මෙච්චර කාලයක් දෙන්න එකට සතුටින් හිටියනම් ඒ දෙන්නට ඒ ඉතිරි කල මුදලින් කිසි වැඩක් වෙන්න ඇතිය කියලා.

මම මේවගේ කතාවක් කිව්වම කට්ටිය තර්ක කරන්න බැරි නැහැ ඒ ඇමරිකාවෙනේ ලංකාවේ ඔහොම වෙන්නේ නැහැයි කියලා.

කාලයක් ලංකාවේ තිබ්බා ගෙදර බත් හැලිය තැම්බෙනකන් විතරයි දෙන්න දෙමහල්ලන්ගේ අඩ දබර කියලා.එත් අද ලංකාවේ දවසකට වෙන දික්කසාද ගැන කොච්චරක්ද කියලා හොයල බලන්න.එතකොට මේකේ ඇත්ත නැත්ත තේරේවි.

බ්ලොග් ලියන්නේ ගොඩක් වෙලාවට දැනටම බෙල්ලට තොන්ඩුව දාගත්තු අපේ අය්යල අක්කල විත්තිය මන් දන්නවා.ඔයාලට හිතෙන විදියට මේ පොස්ට් ඒක කොහොමද කියලා වචනයකින් හරි කියලා යන්න පුලුවන්නම් ගොඩක් පින්.

මොකද අපි වගේ තාම බෙල්ලට තොන්ඩුව දාගන්න බලා සිටින අයටත් වැදගත් වේවි.

පසුව ලියමි:- කියන්න අමතක උනා.මම ඉංග්‍රීසි වලට අතිශය දක්ෂ කොල්ලෙක් කියලා.ඒක හින්ද සමහර විට මට ආපු මේල් එකේ අදහස මම පරිවර්තනය කරපු අදහසින් 99.99%ක් ම වෙනස් වීමේ ඉඩකඩක් තියෙන්න පුළුවන් හොදේ... හික්ස්....!!!