පොඩි හාමුදුරුවෝ.....

දිලිදු කමට සරණ සොයා

කසාවතක් පොරවාගෙන

වෙන්ව ගියා අමතක කර

උණුහුම ලද මව් සෙනෙහස

අසරණ කර පිය මරණය

ගියා පවුල දෙදරාගෙන

නමුදු මවුනි වාවනු බෑ

අහිමිව ගිය ඔබෙ උණුහුම 

තුරුලු වෙලා ආදරෙ විඳි 

ඉගිලී ගිය ඒ කාලය 

බණ පොත් ගෙන පෙරලන විට

ගමන් ගනී ඉබි තාලය 

ලොකු හිමියන් අනිනා කළ

හිල් වෙන්නට මුඩු ගෑ හිස

දහස් වරක් සිහියට එයි 

පිරිමැදි හැටි ඔබ ඒ හිස

ගිහි මිතුරන් සද්ද නගා

කෙළිලොල් දඟ කරනා විට

නෙතට හොරා උණු කඳුලක්

තෙමා වටෙයි මහ පොළවට

පෙර භවයක කළ කරුමය

ගෙවා දමා මේ විදිහට

අනේ අම්මේ ඔබෙ සෙනෙහස

ලබා දෙන්න මතු භවයට

හෙට යුනි එකේ මෙලෝ රහක් නැති වැඩ ටිකක් නිසා අද ගෙදර පැන්නා.විවිධත්වයක් එන්න කියලා කවියක් ලියන්න හිතුනා. කවියක් වගේ එකක් ලිව්වට මම කවි කාරයෙක් නම් නෙමෙයි.

කමෙන්ට් අඩුවෙන බව නම් අනිවාර්යෙන්ම දන්නවා.ඒත් කමක් නැහැ.මොනව හරි යටින් කොටලා යන්න පුලුවන්නම් ගොඩක් ස්තුතියි.නැතත් ඉතින් කමක් නැහැ.මං නිසා ඔයාලගෙ වටිනා කාලය නාස්ති වෙනවා නම්...

ජය වේවා....!!!